Lipovetsky Gilles

Ο Gilles Lipovetsky γεννήθηκε το 1944 στη Γαλλία. Ο Λιποβέτσκι εμφανίστηκε ως ένας από τους Ευρωπαίους στοχαστές που επηρέασε περισσότερο την κοινωνική ανάλυση στα τέλη του εικοστού και στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα.
Η σκέψη του Γάλλου φιλοσόφου συνδυάζει μια πολύ σπάνια ιδιαιτερότητα μεταξύ των συγγραφέων που έχουν ασχοληθεί περισσότερο με αυτά τα προβλήματα στη δημόσια σφαίρα. Όντας από φιλοσοφικό υπόβαθρο και ξεκινώντας από τη φιλοσοφία ως κύρια μήτρα των εννοιών και των στοχασμών που προτείνει, αναζητά συχνά τη βοήθεια της κοινωνιολογίας και της (κοινωνικής) ψυχολογίας για να αναλύσει το τέλος του ουτοπικού εξελικτισμού που χαρακτήριζε τις προτάσεις ανάγνωσης της νεωτερικότητας από κλασικούς συγγραφείς όπως ο K. Marx, ο E. Durkheim ή ο M. Weber.

Author's books

Η Εποχή του Κενού – Δοκίμια για τον Σύγχρονο Ατομικισμό

Αναλύοντας τα σπουδαία έργα των κορυφαίων αμερικανών κοινωνιολόγων Νταίηβιντ Ρήσμαν, Κρίστοφερ Λας, Ντάνιελ Μπελ και Ρίτσαρντ Σένετ, ο συγγραφέας καταλήγει στα συμπεράσματα του: Ζούμε σε μία νέα εποχή. Την εξέγερση της δεκαετίας του 1960 διαδέχονται σήμερα η αδιαφορία και ο ναρκισσισμός. Τη λογική της ομοιομορφοποίησης διαδέχονται η αποτυποποίηση και η γοητεία. Την ιδεολογική σοβαρότητα διαδέχεται η γενίκευση του χιούμορ. Μια νέα δημοκρατική εποχή χαρακτηρίζεται από τον περιορισμό της βίας και την εξάντληση αυτού που εδώ και εκατό χρόνια αποτελούσε την πρωτοπορία. Με αυτό τον νέο ατομικισμό, οι αναπτυγμένες βιομηχανικές κοινωνίες εισέρχονται στη «μεταμοντέρνα» εποχή.

Παγκοσμιοποίηση και Υπερ-νεωτερικότητα. Κοσμοπολιτισμός και Δυτική Κουλτούρα

Το έργο του καθηγητή φιλοσοφίας Ζιλ Λιποβετσκύ (γενν, 1944) έχει βαθιά σημαδέψει την ερμηνεία της νεωτερικότητας. Στο έργο του “Η εποχή του κενού” ανέδειξε τις βάσεις του σύγχρονου ατομικισμού. Έκτοτε, ερευνά τις πολλές πτυχές του ατομικισμού της εποχής μας, που χαρακτηρίζεται από την απορρύθμιση της οικονομίας, την καθιέρωση της επισφάλειας στην εργασία, την ελεύθερη παγκόσμια κίνηση των κεφαλαίων: τονίζει τη βασιλεία της μόδας, τους μετασχηματισμούς της ηθικής, τη νέα οικονομία των σχέσεων των φύλων, την εκρηκτική αύξηση της κατανάλωσης ειδών πολυτελείας, τις μεταλλάξεις της καταναλωτικής κοινωνίας, τη θέση της τέχνης στην εποχή μας. Αναλύει τις συνέπειες της παγκοσμιοποίησης, συμπεραίνει πως έχουμε φύγει από τη μετα-νεωτερικότητα [μετα-μοντερνισμό] και έχουμε μεταβεί στην υπερ – νεωτερικότητα [υπερ-μοντερνισμό], και περιγράφει τα χαρακτηριστικά αυτής της νέας κατάστασης.