Bergson Henri

Ο Henri Bergson ήταν Γάλλος φιλόσοφος. Ήταν ο πρώτος που επεξεργάστηκε μια φιλοσοφία διαδικασίας, απορρίπτοντας στατικές αξίες και ασπάζονταν δυναμικές αξίες όπως η κίνηση, η αλλαγή και η εξέλιξη. Το στυλ γραφής του έχει γίνει ευρέως γνωστό για τη χάρη και τη διαύγεια του. Πήρε το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1927. Πολύ δημοφιλής στην εποχή του, η επιρρόη του παραμένει ακόμη και σήμερα αισθητή στη Γαλλία.

Author's books

Οι δύο Πηγές της Ηθικής και της Θρησκείας

Για το ανά χείρας έργο του, που θεωρείται το πιο «πολιτικό» του, αφού μελετά τα προβλήματα της ηθικής και της θρησκείας, και αφορμώμενος από αυτά μιλά για τον πόλεμο, για την Ευρώπη, για τον ρόλο ενός Παγκόσμιου Οργανισμού που θα διασφαλίζει την ειρήνη, για τον «αφροδισιακό» πολιτισμό μας, αλλά και για τη θέση της γυναίκας στο σύγχρονο κόσμο και για το ιδιωτικό αυτοκίνητο ως «αναγκαίο» κτήμα του ανθρώπου, έγραψε ο φιλόσοφος ότι ωρίμαζε μέσα του επί είκοσι πέντε χρόνια.
«Θεωρώ το τελευταίο μου βιβλίο έργο κοινωνιολογίας», δήλωσε, ενώ μια άλλη φορά είπε: «Είναι ένα βιβλίο φιλοσοφίας». Κατά τον πολωνό μελετητή του έργου του Λέζεκ Κολακόφσκι, που εξέδωσε τη μελέτη του για τον Μπερξόν το 1985, έχουμε στο βιβλίο αυτό «τη φιλοσοφική εξέταση ανθρωπολογικών υλικών».

Το Γέλιο. Δοκίμιο για τη Σημασία του Κωμικού

Για να καταλάβουμε το γέλιο, πρέπει να το τοποθετήσουμε στο φυσικό του περιβάλλον, που είναι η κοινωνία· κυρίως πρέπει να ορίσουμε τη χρήσιμη λειτουργία του, που είναι κοινωνική λειτουργία. Τέτοια θα είναι, ας το πούμε από τώρα, η κατευθυντήρια ιδέα όλων των ερευνών μας. Το γέλιο οφείλει να ανταποκρίνεται σε ορισμένες απαιτήσεις της συμβίωσης των ανθρώπων. Το γέλιο οφείλει να έχει κοινωνική σημασία.

Φαίνεται πως το κωμικό θα γεννηθεί, όταν άνθρωποι που αποτελούν ομάδα εστιάσουν την προσοχή τους σε έναν απ’ αυτούς, σιγάσουν την ευαισθησία τους και ασκήσουν μόνο τη νόησή τους.

Το κωμικό είναι η πλευρά του ανθρώπου με την οποία αυτός μοιάζει με πράγμα, η όψη των ανθρώπινων συμβάντων που μιμείται με την τελείως ιδιαίτερη ακαμψία της τον απλό μηχανισμό, τον αυτοματισμό, τελικά την κίνηση χωρίς τη ζωή. Ώστε εκφράζει μία ατομική ή συλλογική ατέλεια που αξιώνει άμεση διόρθωση. Το γέλιο είναι αυτή ακριβώς η διόρθωση. Το γέλιο είναι μία ορισμένη κοινωνική χειρονομία που τονίζει και καταστέλλει μία ορισμένη ιδιαίτερη αφηρημάδα των ανθρώπων και των συμβάντων.